Kinney situr við hliðina á mér hjá Joyce og Carboy, ullarframleiðendunum, ar sem ég er steinfr ðingur, og Kinney er skrifstofumaður og við höfum b ði herbergi á dvalarheimili frú Shaw. Kinney er aðeins ári eldri en ég sjálfur, en hann er alltaf að hitta vintýri. Á kvöldin, egar ég hef setið seint við að lesa lög, svo að ég passi fyrir skýrslutöku fyrir dómstólum, og í von um að ég verði einhvern tíma meðlimur í barnum, mun hann banka á hjá mér og segja mér eitthvað óv nt að hefur bara gerst hjá honum. Stundum hefur hann fylgst með slökkvibifreið og hjálpað fólki úr eldi, eða hann hefur dregið skjöldinn af lögreglumanni eða á barnum á Hótel Knickerbocker hefur eignast vini við ókunnugan mann, sem reynist ekki síður aðalsmaður eða leikari. Og konur, sérstaklega fallegar konur, eru alltaf að elta Kinney í leigubílum og kalla til hans um aðstoð. Bara til að horfa á Kinney, án ess að vita hversu snjall hann er að koma fólki úr erfiðleikum sínum, á virðist hann ekki vera maður sem ú myndir leita til vandr ða. ú myndir halda að konur í neyð myndu höfða til einhvers st rri og sterkari; myndi fyrr spyrja lögreglumann. En vert á móti er að við Kinney að konur hlaupa alltaf, sérstaklega, eins og ég hef sagt, fallegar konur.